(voor foto’s zie het mapje fotos)

Gisterenochtend zijn we weer vanuit ons hotel in Moto-hakone vertrokken. Na een korte wandeling van 20 min kwamen we ruim voor het vertrek van ons piratenschip aan. De lucht was strakblauw dus we besloten nog iets verder langs het meer te wandelen om te kijken of we mnt Fuji zouden kunnen zien. Hij is tenslotte maar 20% van het jaar echt goed zichtbaar. En we hadden geluk!

Na de nodige plaatjes vanaf de kant van het meer liepen we snel door richting de afvaart plaats. De eerste touringcar bussen vol met Amerikaanse toeristen werden inmiddels al uitgelaten en we wilde niet als laatste aan boord. Bij het controleren van onze passen werden we in het Japans er op gewezen dat we ook het kaartje konden upgraden. Voor 3 euro pp konden we eerste klas naar de overkant varen, wat zo veel betekende als dat je dan op de voorzijde van het schip mocht komen in een aparte ruimte afgescheiden van de reguliere kaartjes. 6 euro lichter mochten we als eerste aan boord, werden we vriendelijk verwelkomt door de gehele staf, en konden we in de schaduw op de punt van de boot plaatsnemen. Goede deal! Slechts een ander stel had ook de upgrade gedaan dus zonder al te veel mensen hebben we tijdens de 45 min overtocht van mnt Fuji kunnen genieten. Na afloop mochten we als eerste van boord nadat we de kapitein gedag hadden gezegd.

Door de overnachting in Moto-Hakone loop je qua tijd en route al een tikje voor op alle dagtoeristen uit de omgeving wat ook erg fijn is qua drukte. En omdat we de route nu tegenover gesteld reizen dan de dagtoeristen hebben we extra geluk. In de skilift hebben we prima uitzicht en bij de tweede skilift hebben we de gehele cabine voor onszelf. Een flink contrast met de mensen in tegenover gestelde richting reizen die hutje mutje met 20 man in de cabine staan. Voor iedereen die deze kant op komt, overnachting in Moto-hakone is aan te raden!

Rond een uur of 14 komen we weer in Shinjuku aan, halen we onze bagage weer op en checken we voor 2 nachten weer in ons hotel waar we de andere dagen ook zaten. Het hotel voelt al vertrouwd. In plaats van de 10e etage zitten we nu in dezelfde kamer op de 3e etage. Na het inchecken is het tijd voor de was. Het is de afgelopen dagen rond de 30 graden geweest en alles ruikt naar een combinatie van japans eten gemixt met zonnebrand. In het hotel staan naar de lounge/ontbijtruimte wasmachines en drogers die je tegen betaling van 200 yen (1,30 euro) kan gebruiken. Wasmiddel haal je uit de automaat (30 yen = 20 cent) en 40 min later ruikt alles weer fris.

Mijn vader heeft ondertussen een waslijn in de kamer opgehangen en met de airco op standje hoog duurt het een nachtje voordat alles droog is.

Vrijdag

Vanochtend kunnen we maar slecht ons bed uitkomen. Net op tijd haasten we ons naar beneden voordat het ontbijt buffet om 9 uur sluit. Eén week op reis voelt al, bijna als een maand. Onze spieren protesteren een beetje als we op weg gaan naar het Japanse parlement. We gaan een bezoek brengen aan the House of Counselors, zoals ik het heb begrepen lijkt het een beetje op de eerste kamer in Nederland. Maar eerst even een korte Starbucks stop in het Kasumigaseki Building de eerste wolkenkrabber van Japan en ook de wijk waar de rechtbank van Tokyo zich bevind. (Voor meer over het Japanse rechtsysteem https://www.nichibenren.or.jp/en/about/judicial_system/judicial_system.html) Snel haasten we weer de heuvel op om op tijd te zijn voor onze tour bij het House of Counselors en verbazen we ons over de vele beveiliging op straat en bij de gebouwen.

Het House of Counselors controleert het House of Representatives. Bij die laatste kunnen we niet op bezoek want dan hadden we 2 weken geleden een verzoek moeten indienen.

Ze zitten echter in hetzelfde gebouw een soort van witte huis gebouwd in de jaren 20 van de vorige eeuw. Onder leiding van een Japans sprekende tourguide/beveiligingsbeambte gaan we in een lange rij van twee aan twee (!) door het gebouw heen. Voor degene die geen Japans spreken is er een boekje beschikbaar in het Engels. De tourguide spreekt zeer enthousiast en beelden met zijn handen, zodat we kunnen afleiden waar we moeten kijken. Ook krijgen we een blik in de Keizerlijke kamer, waar de Keizer verblijft als hij het parlementaire jaar opent. De tour wordt afgesloten met een rondje door de tuin en een fotomoment voor het gebouw.

Tijd voor de lunch! Met de metro reizen we naar de wijk Roppongi en hier komen we tot mijn verbazing een vestiging van de Shake Shack tegen. Toen ik 20 jaar geleden naar New York reisde was dit nog de enige vestiging met hele lekkere hamburgers. Toen heb ik 40 min in de rij gestaan voor mijn hamburger. Inmiddels zijn ze uitgegroeid met 400 vestigingen wereldwijd. Na de veel te dure lunch voor Japanse begrippen (4000 yen = 27,50 euro totaal ongeveer het dubbele wat je normaal met zijn tweeën kwijt bent) bekijken we ook nog de Lego store in deze wijk. Grappig om te zien dat iedere wijk van Tokyo weer zijn eigen specifieke kenmerken heeft. In deze wijk kan je net als in Ikebukuro en Ginza in de enorme winkelcentra prima shoppen.

De regen neemt steeds meer toe en we besluiten om onze voeten even wat rust te gunnen. We pakken de metro terug naar het hotel en doen het de rest va de middag even rustig aan met wat netflixen en de treinreserveringen plannen voor de komende 2 weken. Morgen verhuizen we naar de andere kant van Tokyo (ongeveer een uurtje met de metro) en dan gaan we vanaf maandag naar het noorden van Japan!

En dank voor alle leuke reacties tot nu toe. We hebben wat problemen met het uploaden van onze foto’s hopelijk komt dat snel goed. Voor foto’s zie de aparte foto map - de fotos onder de map Hakone horen bij dit verhaal.