Na een vlucht van 13,5 uur komen we in Tokyo aan. Hier valt direct op dat het warm en benauwd is. De airco’s staan overal flink te loeien. Nog voordat we bij de douane aankomen krijgen we een warmte camera op ons gericht. Corona is hier wel weg maar je kan maar beter zeker zijn dat het niet het land binnenkomt. Dus bij iedereen wordt gecontroleerd of je temperatuur niet te hoog is. Na de douane met fotoshoot en vingerscans en zorgvuldige tassen controle staan we plotsklaps in de aankomst hal. Ok dat ging best vlot.

We gaan op zoek naar ons wifi ei die bij het postkantoor vooruit is gestuurd. Na vele buigingen van de postbeambte vinden we een bankje om even rustig te zitten. De wifi activeren we direct, een must in dit digitale land. Bepakt en bezakt vertrekken we vervolgens naar het treinstation onder de luchthaven. Een immense drukte met geluidjes, tourguides en lange rijen voor de treinkaartjes verkoop, overvalt ons een beetje. We zijn zeker niet de enige toeristen die naar Tokyo willen. Met hulp van een vriendelijke Infobalie dame worden we met de nodige buigingen verwezen naar de doe-het-zelf kaartjes automaat ipv de lange wachtrij voor de loketten. We schuifelen met een jetlag hoofd naar de automaat en proberen de automaat te ontcijferen (waar zit de knop voor de Engelse taal?) al snel staat er een Japan Rail medewerker naast ons die behendig de juiste knoppen indrukt en ons de juiste vragen stelt. Beduust staan we 2 minuten later met 4 kaartjes in ons handen met Japanese tekens. En instructies waar we het spoor kunnen vinden. We hebben tickets naar Shinjuku station waar bij op loop afstand ons hotel ligt. Het is een rit van 1,5 uur (Tokyo is nu een maal een hele grote stad). Snel nog een korte stop bij de Starbucks voor een nodige bak koffie. Ook concluderen we daar dat we het reizen in de afgelopen paar jaar zijn verleerd. We hebben nu al te veel bagage bij ons. We zijn niet scherp door de jetlag en voelen ons een tikje overspoelt door alle indrukken.

We zijn inmiddels 24 uur wakker. Met de Narita Express zoeven we even later de luchthaven uit richting Tokyo. De eerste rijstveldjes en de typische Japanse architectuur is direct zichtbaar. Hoe dichter we bij de stad komen hoe drukker en voller het wordt. Op Shinjuku station is het een mierennest van mensen. We besluiten even te gaan lunchen op het station en bestellen bij de automaat (met Engelse vertaalknop) een Tonkatsu curry met rijst. Langzaam aan komen herinneringen van vorige reizen terug. In het hotel moeten we nog even wachten voordat de kamer gereed is maar zodra we de kamer binnenkomen willen we maar een ding. Slapen! Binnen 5 min zijn we in diepe slaap en worden we 1,5 uur later hardhandig uit onze slaap gewekt. Even opfrissen en hup naar buiten om in het ritme te komen. We verwonderen ons aan de nieuwe gebouwen met restaurants en entertainment. En ook de dandy cafés zijn overduidelijk aanwezig, net als de cafés met bikini dames. Ons hotel zit in een levendige buurt zeg maar de red light district van Tokyo maar dan zonder de dames achter het raam. Hier zijn het vooral heren die dames vergezellen op een leuke dates en wellicht meer. In de wijk vallen ze goed op door hun kleding, haardracht in alle kleiren van de regenboog en ook op de schreeuwerige vrachtwagens die rondjes tijden met hoofden van de laatste voor Japanse dames aantrekkelijke types. We eten snel jog even wat bij Cafe Gusto een keten dat in de top 10 van beste restaurants in Japan staat. We worden daar verrast met robots die je eten komen brengen met een katten uiterlijk. Ook hier is te weinig personeel voor de horeca maar wel creatief opgelost. Moe en voldaan lopen we terug naar ons hotel en kijken nog even naast het hotel hoe Japanners een balletje weg meppen met baseball bats. Tijd om te gaan slapen! Tot morgen!