Dank voor juulie leuke reacties tot nu toe ?

Vandaag staan we bijtijds op. Op het programma staat een treinreis naar Ichinoseki, zon 450 km boven Tokyo. Even snel een supermarkt ontbijtje en dan door naar het metro station. We spreken een plek op onze

Metro eindbestemming af voor het geval we niet tegelijkertijd in de metro komen. Het is immers spits uur. De eerste metro komt en we zijn een tikje verrast van de drukte. We wisten dat het druk zou zijn maar zooo druk?. We spreken af dat mijn vader de eerste metro neemt en ik de volgende. Binnen 2 minuten staat de volgende metro op het station. Mijn pa stapt er in en door aanduwen kunnen er nog 6 extra mensen mee. Ik wacht op de volgende metro. Ook hier hetzelfde verhaal. Overvol in mijn ogen past er niemand meer bij maar ik heb het geluk dat er 2 mensen uitstappen. Past perfect voor mijn grote tas en mijzelf. Ook hier stappen op het laatste moment 4 mensen extra bij. Ik heb geen idee waar ik mijn voeten op de vloer kan zetten. Alleen maar voeten en tassen. En met geen mogelijkheid om je ergens aan vast te houden, beweeg je gewoon met de massa mee. Gelukkig is het maar 2 haltes met de metro naar Ueno station. Hier staat mijn vader al op het perron te wachten. Vanuit hier lopen we ondergronds naar het JR (Japan Rail) station voor onze Shinkansen naar Ichinoseki.

Via een wir war aan roltrappen, poortjes voor kaartjes en heel veel mensen die waarschijnlijk gewoon naar hun werk gaan, komen we uiteindelijk bij spoor 19/20 aan. Hier nemen we in de wachtkamer plaats om even bij te komen van alle drukte. We hopen dat het in de Shinkansen iets minder druk (en minder warm) is.

Op het perron kijken we onze ogen uit. Iedere 5 minuten vertrekt hier een hoge snelheidstrein. De een ziet er nog futuristischer uit dan de ander. Wij krijgen er een met een lange neus. Lijkt bijna op een vliegtuig.

De reis naar Ichinoseki verloopt zonder problemen. We bereiken een snelheid van 295 km en de hele trein beweegt als er een nog snellere Shinkansen voorbij raast. Tegen lunchtijd komen we aan in een bijna leeg station. We eten wat bij de stationsrestauratie en lopen binnen bij de plaatselijke VVV. Hier krijgen we de informatie die we morgen nodig hebben naar de Unesco site Hiraizumi. Ook laat ze twee folders zien van toeristische attracties in de omgeving. Na het droppen van de bagage in ons Toyoko Inn hotel tegenover het station besluiten we de bus te nemen naar de Geibeki Gorge. Een mooie kloof tussen de bergen waar je via een bootje in kan. Bij de bushalte worden we in het Japans aangesproken door een oude dame. Ik pak mijn vertaal app op de telefoon er bij maar voordat ik die kan aanzetten worden we in perfect Engels aangesproken door een politieagente uit het nabijgelegen politie station. Of ze ergens bij kon helpen?ze legt het bussysteem uit en zorgt er voor dat de buschauffeur ons bij de goede halte er uit zet.

Bij de kloof is het even zoeken naar het hokje voor de tickets. Ook hier wordt gevraagd waar we precies vandaan komen “Oranda” is ons antwoord. De boottocht is heerlijk ontspannend na een week Tokyo. Op de terugweg zingt onze boot bestuurder al punterend ons naar de locatie.

Ook de rit terug naar het hotel gaat prima. We zoeken een restaurantje dat wel open is op maandag en komen in restaurant Ninjin terecht. Als we google moeten geloven een westers restaurant in Japanse stijl. We stappen binnen en het restaurant is leeg. De eigenaresse kijkt verschrikt op als we binnenstappen. We moeten eerst onze handen ontsmetten met desinfectie middel en de corona schermen staan op de tafels. Sfeervol?. Het menu is alleen in het Japans dus we zijn blij met google translate. Het eten maakt gelukkig alles goed. Alles is flink rustiger hier dan in Tokyo.

Tot morgen!

We krijgen net op de aardbevingsapp door dat er vanavond een kleine aardbeving in Tokyo heeft plaatsgevonden. Net op tijd weg. ? Hopelijk rommelt hij niet door naar het noorden!