Vandaag hebben we een dagje Niigata gedaan op de fiets. Het oorspronkelijke plan was om hier naar Sado Eiland te gaan. Een prachtig eiland voor de kust van Niigata waar jarenlang gevangen op zijn gesloten om daan in de goud en zilvermijnen te werken. Gisteren werd op het VVV kantoor echter duidelijk dat het toeristen seizoen nog niet is begonnen en dat er daardoor geen bus langs alle attracties rijdt. We konden wel voor 100 euro pp de bootovertocht boeken maar dan konden we op het eiland net niets. We hebben daarom gekozen voor een iets sportievere dag en hebben weer 2 fietsen gehuurd. Dit keer hadden we de keus van grotere fietsen en geen e-bike ondersteuning. Er wordt niet zo heel veel gefietst hier. Fietspaden liggen gewoon op de stoep en voetgangers hebben daar voorrang. Fietsen moet je in een fietsenstalling plaatsen, je kan niet even bedenken dat je je fiets zomaar ergens neerzet. Vanuit de fietsverhuur krijgen we de melding dat we ons fiets op slot moeten zetten. En als je dan naar het slot kijkt, dan denk je dat houdt geen diefstal tegen.

Vanuit de fietsverhuur rijden we via de rivier naar een tempeltje. Veel Japanners hangen het shintoïsme aan en ze hebben daarin verschillende tempels waar ze kunnen bidden. Deze tempel met ook weer een Japanse tuin was voor good business & marriage, voor goede zaken doen en het huwelijk. Een goede plek om even langs te gaan. De tuin was volgens de toeristenbrochure in ‘Nederlandse stijl’ maar dat was niet echt te zien, wij vonden ‘m Japans. We lopen daarna door een oude winkelstraat en komen hier scholen tegen met manga en anime opleidingen. Niigata staat in Japan bekend vanwege hun rijst. 70% van de rijst in Japan komt hier vandaan. Daarnaast zijn ze ook bekend vanwege hun goede Saké. De universiteit hier staat bekend vanwege hun medische faculteit. Daarna fietsen we door naar het strand. Na een paar goede klimmetjes bereiken we de Japanse zee. Mijn vader heeft ooit in zuid-Korea in de Japanse zee gestaan, nu willen we dat herhalen aan deze kant. Boven aan het duin wordt duidelijk dat dit niet een strand zoals Zandvoort is. Overal kom je betonnen blokken in het water tegen, alleen in de verte is iets van een klein zandstrandje te bekennen. We fietsen daar naar toe en maken de foto in het water. Als we terug lopen zien we allerlei borden met wat je moet doen in geval van een tsunami. Dat verklaart ook de hoge duinrij die water tegen moet houden voor het geval dat. Via allerlei binnendoor weggetjes en korte stops leveren we rond drie uur onze fietsen weer in.

In het hotel is nog wat verwarring bij ons. We slapen voornamelijk in onze favoriete keten Toyoko -inn hotels. Er is echter een probleem: ze lijken allemaal op elkaar. Van de inhoud van de kamers, tot de reclame in de liften. Van de gangen van het hotel tot de lobby. Dit is ons vierde hotel en dan haal je wel eens kamernummers door elkaar. (1005, 305, 304 naar 1302) Dit hotel start op de vierde etage van een winkelcentrum. Dus als je de lift instapt telt deze van vier naar boven. Niet handig voor je hoofd als je dan naar de 3e etage zoekt en deze niet kan vinden. Om er redelijk snel achter te komen dat je nu naar de 13 etage moet. Ons hotel zit op de 4e t/m de 16e etage. Vanaf de 17e is het een ander hotel (waar je dus ook weer via een andere lift kan komen). Ook restaurants worden op die manier op elkaar gestapeld in Japan en op straat staan dan een flink aantal menuborden met het nr van de verdieping. Ruimte besparend.

Morgenochtend pakken we de trein naar Toyama in de Japanse Alpen.