Zaterdagochtend ging de wekker vroeg! Half 7 is eigenlijk geen tijdstip voor de vakantie. Om even voor achten zoeven we in de shinkansen onderweg naar Kurobe. Hier moeten we overstappen naar een prive spoor lijntje wat niet onder onze railpass valt. Terwijl we aan komen lopen zien we de trein al. De conducteur fluit dus wij houden op met rennen om de trein te halen. Plots schiet de stationschef zijn kantoor uit. Willen jullie deze trein? Ja! Dan moet je rennen?dus rennend naar het perron en de conducteur wacht netjes op ons. Ook dat is Japan! Achter in de trein trekken we een kaartje uit de automaat zodat de conducteur straks weet waar we zijn ingestapt en kan uitrekenen wat we moeten betalen. Ook in de bus en tram wordt zo’n systeem gebruikt. In een leuke trein met zowel luxe zitjes als een restauratie rijtuig rijden we naar onze volgende stop Unazuki-Onsen station. Op het station betalen we bij de stationschef ons bedrag voor de treinreis.

In Unazuki stappen we over op een smalspoorlijn. Deze is in de jaren 20 van de vorige eeuw uitgehakt door een elektriciteitsmaatschappij. Die hebben in een kloof verschillende dammen gebouwd om door middel van water elektriciteit op te wekken. De spoorlijn is zo’n 15 km lang, met 41 tunnels, je doet er ongeveer 90 min over om van het begin naar het eindstation te komen en onderweg is er veel te zien. De wagons zijn open ( in de tunnels is het ontzettend koud) en je zit op bankjes zonder rugleuning. Voelt een beetje als een Efteling attractie. Onderweg zijn er diverse stops waar je dingen kunt bezichtigingen zoals de gletsjers die in de rivier uitkomen, warm waterbaden (onsen), of mooie hiking routes door het gebied. Aan het einde van de lijn begint een prachtig nationaal park waar de beren en apen in het wild wonen. Wij volgen de route helemaal tot het einde en bezoeken daar verschillende attracties en lopen een klein stukje de hiking trail op. Veel verder kunnen we niet want je moet hier je bergbeklimoutfit bij je hebben maar de helmen tegen vallende rotsen kun hier lenen. Overal worden we gewaarschuwd dat er kans is op vallende rotsen. Na anderhalf uur op het eindpunt eten we nog wat op het station en nemen we de volgende trein terug naar Unazuki onsen.

Onderweg wordt er door passagiers en treinpersoneel gezwaaid naar de passagiers van de andere treinen.Terug op het begin station kopen we de foto die bij vertrek van ons is gemaakt. Om nu terug bij ons hotel in Toyama te komen is nog even een gepuzzel. Er rijden hier niet veel treinen, en de Shinkansen die we s’ochtends hebben genomen rijdt slechts vier keer per dag (deed er 8 minuten over). Gelukkig vinden we een lokaal boemeltje die ons in twee uur terug brengt naar Toyama.

Op het station in Toyama vinden we een enorme tweedehands boekenmarkt. Het is ‘Cleaning Day’ waarbij je je oude boeken, cd’s, dvd’s of grammofoonplaten opruimt en op het station kan verkopen. Tussen alle Japanse boeken vinden we ook een krat oude Nederlandstalige boeken vinden. We bestellen nog een koud drankje bij de Starbucks die we op het plein voor het station in de schaduw opdrinken. De trams die hier rijden hebben de muziek van de Efteling paddenstoelen als waarschuwingsmuziekje dat ze er aan komen.

S’avonds eten we wat op de restaurant etage van het winkelcentrum. Het blijken koude noodles te zijn die je in de warme soep moet dopen. Niet onze favoriete maaltijd als we eerlijk zijn. Na het eten is het weer de vaste routine van alles klaarzetten voor de volgende ochtend. Morgen hebben we om 7:50 de trein naar Takayama.