In Kanazawa worden we wel een beetje verrast door een tropische storm. Als we kijken of het die dag nog droog gaat worden zien we dat er 100 mm regen wordt voorspeld. Vanuit het hotel krijgen we paraplu’s mee maar die hebben echt geen enkele zin. Tegen de middag zijn we tot ons ondergoed nat geregend en besluiten we maar de rest van de dag in het hotel uit te zitten. Netflix werkt hier ook en we kijken een aantal afleveringen van favoriete series die we in Nederland nog niet kunnen zien.

Op het nieuws lezen we dat er in diverse gebieden (o.a. Nagoya waar we eergisteren nog waren) overstromingen zijn, dat de shinkansen gestopt is met rijden en dat er ook een aantal mensen zijn overleden/ vermist zijn door overstromingen en landverschuivingen.

Op zaterdag is het feest in Kanazawa! Hyakumagoku Matsuri zoals ze hier zeggen. Ze vieren dat een flink aantal eeuwen geleden de kasteelheer het nieuwe kasteel in gebruik nam. Het weer is weer net zo stralend en zonnig als voor de tropische storm. We lopen al vroeg door de stad en overal waar we kijken zijn mensen bezig met voorbereidingen. Winkels die stalletjes met eten en drinken buiten zetten als mensen die met een kleedje op de grond zitten in afwachting van de parade die vanmiddag om 14 uur plaats gaat vinden. Je kan er maar vroeg bij zijn voor een goede plek. We lopen naar het kasteel waar diverse optredens zijn onder andere door een ninja-versie van K3. Met dansen en zingen vermaken ze iedereen die bijna tot hun enkels zijn weggezakt in het nattige en zompige grasveld. Op de markt met standjes van bedrijven en toeristische organisaties krijgen we waaiers uitgedeeld om de warmte weg te wapperen en ik (nienke) doe nog mee met een enquête en mag vervolgens een cadeautje (brilpoetsdoekje) uitzoeken. Best gezellig hier.?We kunnen op de foto met transformers, ninja’s en krijgers in zware bepantserde kleding.

Bij het eetgedeelte bestellen we frietjes van 30 cm lang die we zowel naturel als met viseitjes kunnen bestellen. We kiezen voor de naturel versie?In de middag zoeken we een plekje langs de route voor de parade. Het lijkt een beetje op de sfeer voor het bloemencorso. We worden nog geïnterviewd door de lokale krant en dan kan de parade beginnen. Van drumbands tot dames in Kimono, van de brandweer die hun kunsten op houten ladders laten zien tot grote draken die het op de kleine kinderen langs de route gemunt hebben. Na 2 uur (!) wordt de parade afgesloten met een actrice en een acteur die de kasteelheer en zijn vrouw moeten voorstellen uit 1500. Gezien de reacties uit het publiek zijn het voor Japan zeer bekende acteurs. Ook verschillende televisie zenders zijn bij de parade aanwezig om alles vast te leggen met diverse kleurrijke presentatoren. We vermaken ons prima!

In de avond lopen we langs het light festival wat hier net zoveel betekent als verlichtte gebouwen. In de drukte lopen we weer terug naar ons hotel en staat er 17 km loopafstand voor vandaag op onze horloges.

Vanmorgen was het weer koffers inpakken voor de treinreis naar Tokyo. Op het station kopen we nog wat te eten en drinken onderweg. Op het bankje op het perron is het een herrie van riedeltjes en geluiden. In Japan heeft iedere trein zijn eigen geluid. Zo zijn we de muziek van de paddenstoelen van de Efteling al een keer tegen gekomen. Die geluidjes blijven doorspelen als de trein stil staat. Ook roltrappen, liften en trappen hebben een vogelgeluid wat waarschijnlijk handig is voor blinden en slechtzienden. Dan heb je de perronchef die met een microfoon de treinen aankondigt alsof hij op de kermis staat. “En een heeleeee goedemorgen dames en heren op spoor 11 staat bijnaaaaa gereed de shinkansen naaarrrrrr Tokyo! Blijf achter de barrières en wacht tot de trein stillll staaaaaaaat” En je hebt de reguliere omroepdame die hetzelfde nogmaals vertelt op een bandje in het Japans, Engels, Chinees en Koreaans. En een omroepdame die er in het Japans doorheen kletst. En de kracht van herhaling kennen ze hier ook dus herhalen ze het gewoon nog een keer of 4 voordat de trein er echt daadwerkelijk staat. Het is dat ik nog niet helemaal wakker ben, anders zou ik knettergek van al die informatie worden. In de trein zelf is het hier gebruikelijk dat je je mond houdt, bellen, muziek luisteren en zelfs te hard typen op een toetsenbord wordt niet gewaardeerd en je wordt er op aangesproken als je te veel herrie maakt. Dus nu eerst heerlijk bijkomen in de rust. We zijn weer op weg naar Tokyo!